سَندرُم یا نشانگان ، در پزشکی و روانشناسی آمیزه‌ای ازعلائم و نشانه‌ها، که حاکی از اختلالی خاص است. سندرم شامل نشانه‌های بیماری (که توسط بیمار گزارش می‌شود)، علایم پزشکی (که توسط پزشک دریافت می‌شود) و پدیده‌ها و خصوصیاتی که معمولاً با هم اتفاق می‌افتند. بنابراین وجود یکی از این مشخصه‌ها به پزشک، در مورد وجود بقیه ویژگی‌ها هشدار می‌دهد. در سالهای اخیرازاین واژه ، خارج ازعلم پزشکی درارتباط دادن میان چند پدیده مربوط به هم استفاده شده‌است.

سندرم خاله نشانه بیماری جامعه ایران است . کودکان و نوجوانان رفتار مسوولان و پدرومادرخود را الگو قرار می دهند و از رفتار آنان چه خوب و چه بد عینًا تقلید می کنند. کسی که رفتاربدون تَعَمُّق و تَفکر انجام می دهد با کمی دقت معلوم می شود که این رفتار را ازجامعه و خانواده خود آموخته است. دیگران به حالت اعتراض ضرب المثل "  نگاه به دست خاله کن، مثل خاله غربیله کن "  ویا ضرب المثل مشابه آن " نگاه به بابات بکن، بادی به سُرنات بکن"  را می گویند.

در یک سده گذشته جامعه ایران از" سندرم خاله " زجر می برد و متاسفانه درمان های سنتی مشکل را حل نکرده است. ناگزیرباید به درمان های مدرن روی آورده شود.نمونه های گونه گون ازعوارض سندرم خاله می توان در جامعه ایران پیدا کنیم که مهمترین آنها عبارتند از:

1 – تأثیر مُخَرِّب  سندرم خاله در مراکز آموزشی ایران را می توان در حوزه های علمیه مشاهده کرد که بیان مطالب خلاف مشهور می تواند مشکلاتی را درپی داشته باشد مانند بعضی ازموضع گیری های شیخ محمد یزدی ریاست اسبق قوه قضائیه و برخی از همفکران ایشان.

2 – تأثیر مُخَرِّب  سندرم خاله در تصمیمات اقتصادی و سیاسی دولت های یک سده گذشته اَظهَرُ مِنَ الشَّمس است که نیاز به هیچ نمونه ای ندارد.

3 – تأثیر مُخَرِّب سندرم خاله در مسائل فرهنگی سبب شده است تغییرات جدی در هویت ایرانی ایجاد شود و صبغه های ایرانی و اسلامی مغلوب فرهنگ غرب شود. در حالی که در طی هجوم اعراب و مغولان، ایرانیان توانستند به لحاظ فرهنگی اعراب و مغولان را در فرهنگ خود هضم کنند.

مؤثرترین راهکار برای شناخت و درمان سندرم خاله استفاده از داروهای مدرن و رهایی ازدارو و درمان های سنتی است. بحران سنت-مدرنیته  جدی ترین بحران جامعه ایران است . اگرچه عده ای از اندیشمندان بحران سنت – مدرنیته در ایران را گذار به دموکراسی می دانند اما واقعاً چنین نیست.

جامعه ایران باید اخلاق وعلوم انسانی را باز تعریف کند و از مفهوم عدالت گذر کند وبه مفهوم انصاف توجه کند. تا هم در سیاست خارجی و هم سیاست داخلی، مدرن شود و توسعه یافتگی را تجربه کند. راه کار آسیای جنوب شرقی می تواند برای ایران الگو باشد البته از نوع اصل ژاپنی نه از نوع کُپی چینی.